Σάββατο 7 Ιουνίου 2008

Ψευτοηθική και ψευτοελευθερία

Ξέρετε... με όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό γύρω μας, η φαντασία μου παίζει πολύ περίεργα παιχνιδάκια. Σήμερα λοιπόν που καθόμουν και παρακολουθούσα όλο το χαμό και την εκμετάλλευση της κηδείας του Ν. Σεργιαννόπουλου από τα ΜΜΕ, η φαντασία μου έπλασε ένα σενάριο και είπα να σας το διηγηθώ. Και όπως λένε σε κάθε ταινία και βιβλίο... "οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς τυχαία και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα". Έτσι είναι και τα δικά μου πρόσωπα.

Κάποτε πριν από πολλά χρόνια σε μια επαρχία την Ελλάδας γεννήθηκε ένα αγόρι. Για τις ανάγκες του ρεπορτάζ -όπως λένε-, ας το ονομάσουμε Κώστα. Ο Κώστας λοιπόν βγήκε από τα σπλάχνα μας σχετικά αυταρχικής μητέρας με τη βοήθεια ενός επίσης σχετικά αδιάφορου πατέρα. Καθώς μεγάλωνε, οι περισσότεροι σκεφτόντουσαν:
- μα σαν κάτι να τρέχει με αυτό το παιδί. Τί να το κάνουμε;
- να το πάμε να μάθει μια "τέχνη" μπας και καταφέρει τίποτα καλό στη ζωή του!

Ο Κώστας όμως είχε άλλα πράγματα στο μικρό του κεφαλάκι. Δεν έπαιρνε και τα γράμματα... Άσε που από νωρίς ένοιωθε και μια ακαταννόητη έλξη προς το Γιωργάκη το συμμαθητή του, όσο και να τον γλυκοκοίταζε η Αννούλα την ώρα των μαθηματικών. Αλλά τί να κάνει; Μπορούσε να το πει και πουθενά; Εδω έπεφτε βούρδουλας στο σπίτι για άλλα πιο ασήμαντα πράγματα. Πώς θα μπορούσε να εκστομίσει κάτι τέτοιο; Αλλά εκτός από το "θέμα" με το Γιωργάκη, τον Κώστα τον απασχολούσε και κάτι άλλο. Ήθελε να γίνει καλλιτέχνης. Πούστης και "καλλιτέχνης" ήταν δυο λέξεις που τον κυνηγούσαν στους χειρότερους εφιάλτες του. Και ενώ από μικρός είχε εκπαιδευτεί να καταπιέζει κάθε του επιθυμία, ξαφνικά μετά το σχολείο πήρε τη μεγάλη απόφαση. Θα έκανε τα όνειρά του πραγματικότητα.

Μάζεψε τα μπογαλάκια του λοιπόν και ήρθε στην Αθήνα. Στην αρχή ήταν δύσκολα. Χωρίς πολλά λεφτα... με περιστασιακές δουλειές... δυσκολίες στην αρχή της καριέρας του... και φυσικά καμία αναγνώριση από την οικογένειά του. Όμως αυτοί που ήξεραν, έλεγαν ότι τελικά αυτό το παιδί θα έχει μέλλον. Όπως και έγινε. Ο κόσμος άρχισε να τον γνωρίζει, να τον εκτιμά και να τον αγαπά. Και από σχέσεις... όλο και κάτι γινόταν. Η αξία του στο χρηματιστήριο συναισθημάτων ανέβαινε σχετικά γρήγορα. Ακόμα πιο γρήγορα όμως ανέβαινε και η αξία του στο ύπουλο χρηματιστήριο της show business. Όμως τον Κώστα κάτι τον έκαιγε. Τώρα πια ήταν "μεγάλος και τρανός"! Ήταν ποτέ δυνατόν να δεχθεί η ελληνική κοινωνία το γεγονός ότι ήταν ομοφυλόφιλος; Τώρα μάλιστα που ήταν και πολύ αναγνωρίσιμος. Τί θα έλεγαν οι δικοί του στο χωριό αν διάβαζαν ότι ο μεγάλος καλλιτέχνης Κώστας Μαγιάννος ήταν GAY; Σαν να το ΄βλεπε μπροστά του. Με μεγάλα κατακόκκινα γράμματα σε ένα άθλιο γραφιστικά φόντο:

ΣΟΚ ΣΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ. Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΓΙΑΝΝΟΣ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΕΙ!

Που να ξεμυτίσει από το σπίτι του; Και που να πάει για φαγητό με το γκόμενο του; Έτσι αρχίζει και κλείνεται στον εαυτό του. Τον παρατάνε και οι εκάστοτε σχέσεις του, που δεν αντέχουν αυτή την κατάσταση... Και όσο απογειώνεται η καριέρα του, τόσο προσγειώνονται οι προσωπικές του σχέσεις. Έρχεται καπάκι και η ένταση της εξουθενωτικής δουλειάς μαζί με την κακοποίηση των συναισθημάτων του... ε δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος και ο δρόμος των ναρκωτικών ανοίγει σιγά σιγά. Ο Κώστας όμως διψά και για κάτι άλλο που του έχει λείψει περισσότερο από όλα. Για την αγκαλιά του εραστή του. Έναν εραστή που δε θα ντρέπεται να φανερώσει στα ΜΜΕ. Και να τους τρίψει στη μούρη οτι:
"Να κύριοι, αυτός είναι ο άνθρωπος που αγαπάω και θέλω να κάνω έρωτα μαζί του. Κάθε μέρα και κάθε στιγμή".
Όποιος έχει ζήσει τη γαλήνη της αγκαλιάς του συντρόφου σου όταν, μαζί πηγαίνετε για ύπνο στο ίδιο κρεβάτι, ξέρει τι εννοώ. Και να τί έλειπε από το φίλο μας τον Κώστα. Αυτή την αγκαλιά άρχισε να αποζητά από συντρόφους, που έβρισκε στο δρόμο και οι οποίοι μάλλον δε θα τον ξανάβλεπαν ποτέ. Το πιο πιθανό είναι οτι ούτε καν θα τον αναγνώριζαν. Και άρα δε θα τον έκαναν ποτέ ρόμπα στη γεμάτη αγάπη, φροντίδα και κατανόηση κοινωνία μας.

Αυτό ήταν πιο ασφαλές για τη δική του, εντυπωμένη από τα παιδικά του χρόνια, ηθική. Ήξερε ότι κάποια στιγμή μπορεί και να έμπαινε σε επικίνδυνες ατραπούς. Όμως το ρίσκαρε. Ποιος δε θέλει να νιώσει τη γλυκιά ανακούφιση έστω και μετά από δύο ώρες παθιασμένου σεξ; Ήξερε επίσης οτι κάποιος από αυτούς τους συντρόφους μπορεί να γίνει επικίνδυνος. Αλλά το ρίσκαρε... και ρίσκαρε... και ρίσκαρε... Ένας άνθρωπος, που του έχουν τσακίσει κάθε προσπάθεια να ρισκάρει και να επιλέξει το καλύτερο γι' αυτόν, είναι νομίζω βέβαιο ότι κάποια στιγμή στη ζωή του θα ρισκάρει πολλά. Είτε για να αντιδράσει, είτε για να αυτοκαταστραφεί. Ένα βράδυ λοιπόν ο Κώστας ρίσκαρε πολλά. Και έχασε. Ο άνθρωπος που έφερε στο κρεβάτι του ήταν και ο δήμιος του. Τον βρήκαν το επόμενο πρωί γυμνό και νεκρό στο σπίτι του. Τη συνέχεια μάλλον την ξέρετε.

Ποιος φταίει λοιπόν για την κατάληξη του Κώστα;
Α. Ο ίδιος ο Κώστας.
Β. Ο φονιάς του.
Γ. Η κοινωνία του χωριού του Κώστα.
Δ. Όλοι εμείς οι δήθεν προοδευτικοί, γεμάτοι ψεύτικη αγάπη και ενδιαφέρον.

Οι απαντήσεις δικές σας...

Καλό ταξίδι... Κώστα

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008

Μα ελάτε τώρα κ. Χατζηγάκη μου!

Επεισόδιο δημιουργήθηκε στη Ρόδο έξω από το γραφείο του εισαγγελέα Πρωτοδικών λίγο πριν ο δήμαρχος της Τήλου καταθέσει για τους γάμους των δύο ομόφυλων ζευγαριών. Ο κ. Τάσος Αλιφέρης προπηλακίσθηκε από πολίτη που εκδήλωσε την αντίθεση του για την ενέργεια του δημάρχου να παντρέψει ομοφυλόφιλους.
Ανυπόστατους και παράνομους χαρακτήρισε τους γάμους ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Σωτήρης Χατζηγάκης και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Γιώργος Σανιδάς προειδοποίησε με ποινικές διώξεις όσους μιμηθούν τον δήμαρχο της Τήλου.

Πηγή: www.zougla.gr

Μάλιστα. Προσωπικά το θεωρούσα δεδομένο οτι θα υπήρχαν τέτοιες αντιδράσεις από πολίτες εναντίον του δημάρχου. Αναμενόμενο. Σε μια κοινωνία με τόσα κοινωνικά, οικονομικά και μορφωτικά επίπεδα σίγουρα ένα τέτοιο "γεγονός" θα προκαλούσε αντιδράσεις. Από την άλλη όμως γιατί κ. Χατζηγάκη εσείς ένα σημαίνον πρόσωπο της πολιτικής ζωής, σπέυσατε με κάθε βιασύνη και γρηγοράδα να καταδικάσετε τους δημάρχους και όλους τους εμπλεκομένους; Εσείς δεν είσαστε που όταν "έσκασε" το θέμα του συμφώνου συμβίωσης, συντάξατε επιτροπή για να εξετάσει αν και πώς θα μπορούσε να επεκταθεί το σύμφωνο ώστε να περιλαμβάνει και τους ομοφυλόφιλους; Αυτή η επιτροπή υπάρχει ή εξαφανίστηκε εν μία νυκτί; Μήπως φοβάστε το πολιτικό κόστος (μη σας πουν οι ψηφοφόροι ανήθικο) και σπεύσατε να καταγγείλετε αυτούς τους γάμους μια που η κυβέρνησή σας όπως θα θυμάστε εκμεταλλέυτηκε με μεγάλη ευκολία το θέμα με την αναγραφή θρησκεύματος στις ταυτότητες για ίδιον πολιτικό όφελος; Γιατί φυσικά η θρησκοληψία "ενώνει", ενώ η ομοφυλοφιλία είναι καυτή πατάτα και διχάζει. Και όλα αυτά από την πρώτη μέρα που έσκασε το θέμα με τους γάμους. Γιατί προσωπικά δεν έχω δει πολλές φορές τον υπουργό δημοσίας τάξης (ανεξαρτήτου ονόματος και χρώματος) να διαρυγνύει τα ιμάτιά του από την πρώτη στιγμή ότι μια πράξη είναι παράνομη. Τόσα σκάνδαλα κύριοι έχουν δει το φως (και σήμερα και παλιότερα). Και μάλιστα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα. Όχι ένα θέμα απλώς ηθικό. Αλλα η μόνη αντίδρασή σας ήταν "θα εξεταστούν όλα τα θέματα και όπου χρειαστεί θα αποδωθεί δικαιοσύνη". Μια δικαιοσύνη που κάπου χάνεται στο δρόμο και τελικά ποτέ δε φτάνει εκεί που πρέπει. Και μετά ο εκάστοτε υπουργός δικαιοσύνης απλώς... εξαφανισμένος. Προσωπικά συμφωνώ ότι υπάρχει νομικό κενό. Αντί λοιπόν να προχωρήσετε στη ρύθμιση αυτού του κενού, απλά αφορίζετε. Και απειλείτε!
Ξέρετε... προσωπικά εσείς κ. Χατζηγάκη και εσείς κ. Σανιδά μου θυμίζετε το διευθυντή και το δάσκαλο ενός σχολειου της επαρχίας που για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο φωνάζουν στους μαθητές με έντονο δασκαλίστικο ύφος, οτι πέρα από το σχολικό βιβλίο όλα τα άλλα βιβλία είναι για πέταμα. "Και μην τυχόν και διανοηθεί κανείς από σας να φέρει στην τάξη άλλο βιβλίο, γιατί θα περάσει όλη τη μέρα εξευτελισμένος, όρθιος στον τοίχο προς παραδειγματισμό όλων των άλλων πιαδιών" Φυσικά δεν περιμένω να με διαβάσετε. Το δεύτερο ενικό πρόσωπο είναι επειδή θα 'θελα (μεγάλη φαντασίωση) να σας είχα όλους εσάς τους δήθεν προοδευτικούς κυρίους μπροστά μου και να σας τα 'λεγα πρόσωπο με πρόσωπο.

Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

Ένας εισαγγελέας, μια καρέκλα και ο gay γάμος

Με ποινικές συνέπειες απειλεί τον δήμαρχο Τήλου ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς, εφόσον τελέσει γάμο μεταξύ ομοφύλων.
«Μια τοιαύτη πράξη του δημάρχου δεν θα είναι μόνον άκυρη και ανίσχυρη, αλλά θα είναι και παράνομη» τονίζει ο κ. Σανιδάς, επισημαίνοντας ότι αν τελικά ο δήμαρχος υλοποιήσει την απόφασή του θα έχει τελέσει το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος. Στο εν λόγω έγγραφό του ο ανώτατος εισαγγελέας αναφέρεται στην έννοια του γάμου επικαλούμενος το λεξικό Μπαμπινιώτη, ως εξής: «Ως γάμος νοείται η νόμιμη ένωση και συμβίωση ζευγαριού, ήτοι η σύσταση οικογένειας μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας, ενώ εξ άλλου ο θεσμός του γάμου αποτελεί το θεμέλιο της κοινωνίας αφού οδηγεί στην αέναη ύπαρξή της».
Ειδικότερα ο κ. Σανιδάς υπογραμμίζει: «Με το άρθρο 21 του Συντάγματος προστατεύεται η οικογένεια ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του έθνους καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία. Μητρότητα και παιδική ηλικία τα οποία προστατεύονται επίσης από το Σύνταγμα είναι νοητά μόνον με την ύπαρξη γάμου μεταξύ ετεροφύλων».

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Μάλιστα! Τι μας είπε λοιπόν ο κ. Σανιδάς; Στην ουσία τίποτα που να αφορά τους νόμους το κράτους. Εκτιμήσεις! Απλές εκτιμήσεις. Και γω λοιπόν ισχυρίζομαι ότι η καρέκλα (το γνωστό έπιπλο που βάζουμε τον κώλο μας να κάτσει) είναι από καταβολής κόσμου με τέσσερα πόδια. Απαιτώ λοιπόν (και αν ήμουν εισαγγελέας, θα είχα ασκήσει ποινικές διώξεις) να απαγορευθεί από τα εργοστάσια να βγάζουν καρέκλες και σκαμπώ με τρια πόδια. Μάλιστα είμαι έτοιμος να ρίξω στην πυρά την καρέκλα του γραφείου μου, μιας και διαθέτει -άκουσον, άκουσον- πέντε πόδια και μάλιστα με ροδάκια! Και αυτό γιατί εκτιμώ ότι η έννοια της καρέκλας αποτελείιται από μία οριζόντια επιφάνεια, μία κάθετη και τέσσερα πόδια.
Από την άλλη μπλέκει οικογένεια, παιδική ηλικία και γάμο ετεροφυλόφιλων. Έχει πάρει κανείς όμως χαμπάρι την κρίση που περνά ο θεσμός της οικογένειας σήμερα. Και έχει κανείς εξετάσει τις αιτίες που συμβαίνει αυτό; Η οικογένεια κύριοι δε δημιουργείται τη στιγμή που φεύγεις από μια εκκλησία με μια λίστα γάμου στα χέρια και το νυφικό να σέρνεται από πίσω. Δε λέω, μια χαρά είναι αυτά. Αλλά με αυτή τη λογική, οι μονογονεικές οικογένειες (με παιδιά εκτός γάμου) δε θα πρέπει καν να ονομάζονται οικογένειες. Αφου κατά τον κ. Σανιδά η προάσπιση της οικογένειας και της παιδικής ηλικίας συντελείται μόνο με την ύπαρξη γάμου μεταξύ ετεροφυλόφιλων.

Αυτά τα ολίγα λοιπόν από μένα βάσει των δικών μου εκτιμήσεων σαν πρώτο post αυτού του ολοκαίνουργιου blog.